با کنترل و مهندسي ساختار مواد در مقياس نانو، خواص اغلب بهشکلي چشمگير تغيير مي‌کنند و اين تغيير خواص از انگيزهها و محرك‌هاي اصلي ايجاد ساختارها در مقياس نانو بوده است. بنابراين، به هيچ وجه نبايد تصور کرد که فناوري نانو اختراع قرن حاضر است، بلکه نانو و قوانين حاکم بر آن همواره جزيي از طبيعت بوده‌اند و اکنون با الهام از آن به کشفي عظيم براي ساخت و پرداخت دنيايمان دست يافته‌ايم.
با پذيرش و کاربرد اين فناوري‌ها، با تکيه بر قوانين طبيعت، جامعه مي‌تواند به استانداردي اززندگي دست يابد و آن را حفظ کند که با روش‌هاي توليد فعلي ممکن نيست. طبيعت از مسيرهاي کمانرژي براي توليد مواد نانوساختار استفاده مي‌کند. در رويکرد پايين به بالا برايتوليد، هر چيزي را مي‌توان بازيافت کرد و هيچ چيز هدر نمي‌رود و اين همان توليد پايدار است.
